Amasra Evde Masaj

Amasra Evde Masaj Miranda bu duruma hiç itiraz etmiyordu. Bazen, meÅŸgul olduÄŸu zamanlar, elini tıpışlayıp uzaklaÅŸtırıyordu fakat çoÄŸunlukla bir tek gülümseyerek karşılık veriyor, kimi zaman de başını – bir tek bir dokunuÅŸ mesafesi kadar – eÄŸip, yanağını onun avuçlarına bırakıyordu. Yalnız kimi vakit, Miranda, Turner’ın kendine bakmadığını fark etmiÅŸ olduÄŸu zamanlarda, özlemle Turner’a bakıyordu. Miranda bakışlarını hep kaçırıyordu ve bunu öylesine hızlı yapıyordu ki, çoÄŸu defa Turner bu anın gerçekleÅŸtiÄŸinden emin olamıyordu.

Geceleri gözlerini kapadığında, onunkileri görüyordu. Ve gözlerinde gördüğü mutsuzluk Turner’ın yüreÄŸini burkuyordu. Turner Miranda’nın ne istediÄŸini biliyordu. Basit olmalıydı. Ä°ki bayağı sözcük. Söylese ne olurdu? Yürekten olmasa bile, sadece Miranda’yı mutlu görmek için anlatmaya deÄŸmez miydi? Bazı zamanlar anlatmaya çalışıyordu, aÄŸzında sözleri ÅŸekillendirmeyi deniyordu ve her seferinde boÄŸulacakmış duygusuna kapılıyor sanki boÄŸazcaı sıkılıp nefesi kesilirmiÅŸ gibi hissediyordu.

Amasra Evde Masaj

Amasra Evde Masaj Komik olan – onu sevebileceÄŸini düşünmesiydi. Ona bir ÅŸey olsa kendini tümüyle yoksun kalmış hissedeceÄŸini biliyordu. Sonra gene, hâlâ Leticia’yı sevdiÄŸini düşünüyordu. Miranda ile ilgili her ÅŸeyi çok seviyordu. Tamamı onu sevmekle aynı ÅŸey miydi? Ve eÄŸer seviyorsa, bunu iyi mi bilecekti? Bu kere kararlı olmak istiyordu. Bir tür bilimsel bir kanıt istiyordu. Bundan önce bir kez inanarak sevmiÅŸti, arzu ile tutku karışımı o baÅŸ döndürücü duygunun aÅŸk olması gerektiÄŸine inanarak sevmiÅŸti. BaÅŸka ne olabilirdi ki? Åžimdi daha yaÅŸlıydı. Daha olgundu. Bu iyi bir ÅŸeydi, kötü olan insanlara olan güveninin azalmasıydı.

Çoğu süre bu kaygıları başından atabiliyordu. O bir erkekti ve erkekler genel anlamda bu şekilde yapardı. Kadınlar istedikleri her şeyi tartışabilir ve kafalarında evirip çevirebilirlerdi. Turner ise bir mevzu üzerinde bir veya iki kez düşünüp kafa yorduktan daha sonra onunla işini bitirirdi. İşte bundan dolayı, bu problemle baş edemiyor gibi görünmesi canını daha da çok sıkıyordu. Güzel bir yaşamı vardı. Mutluydu. Neşeliydi. Değerli düşüncelerini ve enerjisini kendi kalbinin durumu üzerine kafa yorarak harcamamalıydı. Bu mevzuda düşünmek zorunda kalmadan elindeki nimetlerin tadını çıkarabilmeliydi.